Энэ кино боломжит зургаан киноноос дөрвөн Оскар хүртсэн. Миний хувийн бодлоор “Паразитууд” тийм олон шагнал, ялангуяа ийм чухал шагнал хүртэх ёсгүй байсан. Үүний шалтгааныг тайлбарлая: энэ жил олон шилдэг бүтээлүүд “Шилдэг найруулагч”, “Шилдэг кино” зэрэг төрөлд нэр дэвшсэн. Гэхдээ "Шилдэг кино" -ны нэг шагналыг шүдээ зууж байгаад зөвшөөрч байгаа юм бол яагаад "ерөнхий найруулагч" -т өгсөнийг нь яагаад, ерөнхийдөө би ойлгохгүй байна.
Бусад киноны талаар ярих нь утгагүй тул би Солонгос киноны талаар товчхон ярих болно. Мэдээжийн хэрэг, дорнын бүх кинонуудын нэгэн адил та гэнэтийн бэлэг хүлээж байна (Хятад, Япон, Өмнөд Солонгосын кино байх). Энэ бүхэн эрүүл мэндийн төлөө эхэлсэн бөгөөд тэдний хэлснээр амар амгалангийн төлөө төгсгөл болжээ. Сонирхолтой хошин инээдмийн жүжиг драмын элементүүдтэй хар инээдмийн кино болон хувирчээ.
Би энэ нүүдлийг огт ойлгохгүй байна. Найруулагч яг юу хэлэхийг хүссэн бэ, эцэст нь киноны гол санаа юу вэ? Тиймээ, Өмнөд Солонгост тэгш бус байдал, ажил олоход бэрхшээлтэй байдал, ерөнхийдөө төгсөөд ирээдүйнхээ талаар өөрийгөө ухамсарлах нийгмийн хурц асуудлууд байдаг. Эцсийн эцэст энэ улс амиа хорлосон гэдгээрээ дэлхийд нэгдүгээрт бичигддэг.
Тарантиногийн стильтэй жаахан төстэй киноны төгсгөлд гарсан будлианыг би одоо хүртэл ойлгохгүй байна. Гэхдээ би Квентины зургуудыг үзэх юм бол түүний захиасыг бүхэлд нь ойлгодог, яагаад гэвэл бүх үзвэрийн явцад энэ нь ямар нэгэн байдлаар зөвтгөгддөг. Мэдээжийн хэрэг, энэ нь амархан, маш сонирхолтой харагдаж байна. Гэхдээ төгсгөл нь ямар ч сэтгэл хөдлөлийг үлдээгээгүй, дараа нь би ямар нэг зүйлийн талаар бодох болно, эсвэл миний дурсамжинд ямар нэгэн зүйл хадгалагдав. Найруулагчийн энэ алхам үндэслэлтэй байсан уу? Миний хувьд үгүй, гэхдээ энэ бол цэвэр миний субьектив үзэл бодол юм. Үүний зэрэгцээ, кино нь маш гайхалтай, сэтгэл татам байдаг, гэхдээ дууссаны дараа хоосон зай байдаг. Энэ бүтээл нь "одоо нэгэн цагт кино театр" гэсэн ангилалд багтсан болно.
Зохиогч: Валерик Приколистов
